«Η μουσική ενώνει πρώτα τις ψυχές και έπειτα τους ανθρώπους» θα πει η Αλεξάνδρα Τσιάρα και εμείς θα συμπληρώσουμε, το μικρό παιδί πρώτα τραγουδάει και μετά μιλάει!
Κι αφού η μουσική ενώνει τους ανθρώπους, από όποια γωνιά του πλανήτη κι αν έρχονται, ένωσε και τις δικές μας ψυχές μικρών, μεγάλων, γονιών, παππούδων, γιαγιάδων και φίλων.
Απλώθηκε στα χείλη, αντήχησε στον κήπο μας κι από εκεί ήρθε κι ακούμπησε απαλά πάνω στο στήθος μας.
Κι αυτό, γιατί βλέπαμε αθώα βλέμματα να κοιτούν, προκειμένου να συναντήσουν τα βλέμματα των αγαπημένων τους, να δουν τη χαρά τους να απλώνεται και να πολλαπλασιάζεται.
Γιατί το χαμόγελο μεγάλωσε κι έγινε γέλιο και το γέλιο γιγαντώθηκε κι έγινε τρανταχτό.
Η μουσική και ο χορός των παιδιών αποτέλεσε μια δημιουργική έκφραση των συναισθημάτων τους, πήρε μια εκτονωτική διάσταση της αστείρευτης ενέργειας τους.
Η μουσική μέσα από τη γιορτή των παιδιών παραμέρισε τη θλίψη μας και μας έκανε κοινωνούς της πηγαίας χαράς των παιδιών μας.
Γιατί οι γιορτές των παιδιών θα πρέπει να τους προσφέρουν ευχαρίστηση, χαλάρωση, ενώ πρέπει να έχουν τη δύναμη να διαμορφώνουν το ήθος τους.
Τα ευχαριστούμε που μας πρόσφεραν, απλόχερα, αυτό που καλά ξέρουν να κάνουν: να γελούν και να χαίρονται.
Άλλωστε η χαρά όπως και η λύπη είναι μεταδοτικές.